YİNE AFFETMEM

Çok sevdiklerim kalbimi acýttýlar ya bin kere,
Ýçimdeki hâkim beklemeden kurdu mahkeme.
Ben sustum diye siz hepiniz haklý oldunuz,
Benim derdim dinlenmekti, sizler yordunuz.

O yanýmdayken aslan gibi kükreyen bendim,
Kaybetmekten korka korka titreyen bendim.
Ne dediyse tamam dedim, olmaz demedim.
Çünkü onu bu dünyada en çok ben sevdim.

Neler yaptý neler bana, düþtü gözümden,
Çok caným yansa da onu, attým özümden.
Þimdi o beni, bende onu kaybettik tümden.
Haberi olmasýn beni kaç kez öldürdüðünden.

Ben onunla bundan sonra göz göze gelmem,
Dayanamam, konuþurum, korkum kendimden.
Ölmüþ babam çýkýp affet dese, yine affetmem.
Ona kendimden daha çok güvenmiþtim ben.

Sevgiye ihtiyacým vardý benim bir nefes gibi,
Ben nefes alamazken acaba o, nerelerdeydi?
Bilinmez bu garip, kaç kez ölüp, kaç kez dirildi?
Ona da ömür boyu mutluluklar dilerim þimdi.

Sosyal Medyada Paylaşın: