HÜZÜNE BOĞDUK ÇOĞU ZAMAN

HÜZÜNE BOÐDUK ÇOÐU ZAMAN
Hüzüne boðduk çoðu zaman,göz kirpiklerimizde asýlan gözyaþlarý...
Kaderin ince çizgisi miydi yoksa acý çizgisiymiydi...
Bilemedik,anlayamadýk, kendimizde deðildik her halde...
Bir yarin dudaklarýna hayatýmýzý sýðdýrmýþtýk...
Kirpiklerine kýna yakmýþtýk, gözlerinde koybolmuþtuk...
Ondan olsa gerek kendimize eziyet ediþimiz...

Hüzüne boðduk çoðu zaman serçe kadar yüreðimizi...
Ne varsa içinde ateþe verdik, kül eyledik...
En çok, canýmýzý yakaný yakamadýk, kýyamadýk...
Sevdiðimiz türkünün nakaratýydý iþte, bitiremedik...
Oysa sevdiklerimizin hepsini yakmýþýz da haberimiz yokmuþ...
Kendimizde deðildik, bir yarin saçýnda tokaydýk...

Hüzüne boðduk çoðu zaman, soðuktan çatlayan dudaklarýmýzý..
Kilit vurup susturmuþtuk, lal etmiþtik dilimizi...
Ýsyan edip haykýrmasýn diye, yare küskündük, gönül koymuþtuk...
Ama yine de yakardý içimizi, dudaklarýndaki gülüþleri...
Bir ömür tüketmiþtik oysa, yinede kar etmedi yare...
Ne ettiysek kendimize ettik, sevdiklerimize ettik...
Yazan:Sinan TOKER
Yazýldýðý Tarih:14/02/2018( Avcýlar/Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın: