Ben seni çok sevdim.
Bir sevgili sýcaklýðýnda deðil belki,
Bir can dostun özleminde sevdim.
Yalandan uzak,riyasýz,
Yarattýðýn dürüst dünyanýn ýþýðýnda sevdim.
Sana yaðmurlarýmý anlatmayý sevdim.
Yaþadýðým þehrin ruhunu arýndýran,
Sen misali inceden inceye damlayan nisan yaðmurlarýný,
Ve topraðýn o tarifsiz kokusunu,
Uçsuz bucaksýz yeþilliklerin ortasýnda
Dansedercesine salýnan,
Birbirine aþýk kan kýrmýzýsý gelincikleri,
Güneþ sarýsý papatyalarý anlatmayý sevdim.
Yoðun insan kalabalýklarý arasýnda,
Hissettiðim yalnýzlýðý kovalayan
Dost sesini,
Hýrçýnlýðýný,isyankarlýðýný,sitemlerini,
Tüm bunlara inat yok olmayan þirinliðini sevdim.
Ýple çektiðim akþamlarý anlattýðýn küçük hikayeleri dinlemeyi,
Paylaþma özlemini,
Seni tanýdýktan sonra uðurladýðým
Artýk yetersiz kalan zamanlarýmý sevdim.
Siyah beyaz renklere inat,
Yaþam tuvalimi
Yedi renk düþüncelerinle renklendirmeni,
Özlemi,hasreti,paylaþmayý,
Ve insan sevgisini aþýlayan bu ’’ candostum ’’ oyununda,
Bana verdiðin özleyen rolünü sevdim.
Bir þarkýnýn ezgisinde,
Bir þiirin dizesinde,
Ortak heyecanlarý tatmamýzý,
Benim aynam olmaný,
Benim ben halimi sende görmeyi sevdim.
Bir suskunluðunu,bir yokluðunu sevemedim.
Ve gittin.
Kal diyemedim.
Öyle güzel bir geçmiþ býraktýn ki,
Ben yokluðunun hüzünlerini de sevdim,
Ben seni çok sevdim...
Çýnar GÖLE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.