SON DURAK
Hayatým boyunca çok badireden geçtim
En parlak ýþýklarý belirleyip seçtim
Zamanla bu ýþýklarýn hepsi söndü
Beni de en son duraða kadar götürdü
Durak mý dayanýr gençliðin azgýnlýðýna
Sürükleyip götürür, hayatýn çýlgýnlýðýna
Koyuverir en kötü cenderelere
Yuvarlar uçurumlardan en bulanýk dereye
Her duraðýn izi var bende, bir bir
Neler çektiðimi bir ben, bir de kalbim bilir
Gönül dinlemez ise beyin organýný
Harap edip zehirler bütün anýný
Her duraðýn farklýdýr, gülü, lalesi
Her birinin vardýr bin bir çilesi
Kimisi insana hayat dersi verir
Kimisi de hayatýn kapýsýndan çevirir
Her duraðýn bal alýnabilecek çiçekleri vardýr
Her bir çiçeðin deðeri dünya kadardýr
Bu deðer korunabilirse önem arz eder
Yoksa ömür her gün biraz daha olur heder
Aþk duraklarýnýn hepsini bir bir geçtim
Þerbetlerinin hepsinden birer tas içtim
Her birinin tadý, çilesi farklý farklýydý
Hepsi masum, berrak ve þeffaflýktan yanaydý
Ama uymazsa kiþilik, huy ve karakter
Hepsi görülebilir þeytandan beter
Ayný dil deðil, ayný duygu paylaþýlmadan
Birlikteliðin saðlanmasý muhal olur anlaþýlan
Son durak kaderin tecilligâhý
Son durakta biter âþýklarýn ahý
Son durak ümitsizliðin çarmýhý
Son duraklarýn berrak olur sabahý
Son durak tekâmülün, deneyimin zirvesi
Son durakta biter hamlarýn, hantallarýn sesi
Son durakta kilitlenir fesatlarýn çenesi
Son durakta neþvunema bulur herkesin neþesi
Mayýs 2013-Ankara (arþiv)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.