önümde koca tahta bir kapý biraz itince gýcýrtýyla aralandý. önümde koca koca kavaklar saðýmda sýra sýra asýrlýk çýnarlar
yürüdüðüm yollar kýrmýzýlý, yeþilli. bahar çiçekleri bezenmiþ kokar mis gibi. ben herþeye hazýrlýklý herkesten ýrak. yüreðim bir güvercin sanki kanatlanýp uçacak.
devam ediyorum karþýmda eski bir hane. merdivenleri üç basamaklý iþlenmiþ tane tane. ilk basamak ve her adýmýmda yanarým hare hare. kapý açýlaverir kendiliðinden ben oldum divane.
karanlýðýn içinden ýþýl ýþýl parlayan gözler. saðlý sollu sýra sýra bekleyen aslaný beþeriler. bakmaya korkuyorum, adým atamýyor bu ayaklar. tam dönecekken alýkoyuyor yukarýdan yankýlanan sesler.
ey beþerî alemden gelen! ne istersin bizden! gel, gel hele bir dinlen! sor seni bizden! bu sesle aslanlar saygýyla eðili kediye dönüyor. nutkum tutuldu, geçiyorum aslanlarýn arasýndan.
varýyorum ben beni hükmedemiyorum. yine bir kapý yine bir sýr daha aralayamam. ben bunlara düþüne koyayým sýrr-ý kapý açýlýr. dizlerimin baðý çözülür, bitkin vücud dayanamaz yýðýlýr.
açýp gözümü bakýnca gördüðüm sade, boþ ve fakir bir oda. etrafa alýcý gözüyle bakýnca bir rahle bir Kur’an, bir de çul tahtada. ne kadar farklý, yersiz korkularým, huzura döndü. içimdeki masum çocuk tüm saflýðý ile güldü.
bir pencere dýþa doðru açýk, koþuyorum. gördüðüm..............
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.