MEHMEDİM

Sýnýr bayýr bucak, karla çamurda,
Parmaðý tetikte, kol kanat yurda,
Bak þehit olursan, belki olur da,
Hep duam sanadýr, sana Mehmedim.

Kýnalý kuzu sen, el avuç niþan,
Allah seninledir, Peygamber Ziþan.
Makberde ukbada, þeref ile þan,
Bekler þehidini, bekler Mehmedim.

Askerdir harcýmýz, candýr canýmýz,
Hayat emaresi, vatan kanýmýz,
Atar sevgi ile þah damarýmýz,
Ritim tutar durmaz, söyler Mehmedim.

Analar derler ki, bin oðlum olsun,
Vataným þen þakrak, gül ile dolsun,
Ne yuva yýkýlsýn, ne çiçek solsun,
Feda ciðerim der, sana Mehmedim.

Peygamber ocaðý, erimin yeri,
Silahlar mahfuzda, durur mu beri?
Andýrýr adeta, cenkler mahþeri,
Barut tüfek topla, vurur Mehmedim.

Bataryada füze, hedef þaþar mý?
Bu Yurdum baðýmsýz, esir yaþar mý?
Sineye çöker er, zalim kaçar mý?
Taaruzda hasmýn, göçer Mehmedim.

Milletin sevgisi, sonsuzdur sana,
Bak kahreder düþman, yakýla yana,
Ruhla beden gibi, aþýk vatana,
Milyonlar ardýnda, senle Mehmedim.

Ýrfan Yýldýrým Çevik

Sosyal Medyada Paylaşın: