kimse gitmiyor yýne sen gidiyorsun en olmayacak yerlerden vuruyorsun aklýmý. topluyorsun kelimelerden kurduðun kentini akrebin yelkovanla koþturmacasýnda sen yitiyorsun..
düþünceler tuzak yerle yeksan bütün tümceler eyleme dönüþtüremediðimiz fiiller kalýyor paragraf sonlarýnda...yine sen gidiyorsun kelimeler þehr_i yüreðini konuþturduðun kelimelerinide toplayýp doldurup valizine en tamamlanmýþ cümlelerini..
yitiriyorsun, kapandýðýn kapýlar ardýnda gülüþlerini. içinde didiþmeler yine kayýplar yýne gidenler ah!karanlýk vuslatlar..
sað elin tekrar sol elinle birleþti küçük bir merhaba kendi alemine sýrlara gömülmüþe,elvedalar cok artýk. hiç gelir sana yalnýzlýk alýþtýn bir kere.
kalemin bir silah gibi menzilinde ben.. bir ruh denizi gömülü veryansýnlarýna hani dünyaya açýlan gözlerin umudu söyleyen agu dillerin yine mi esaret baþladý gönlünde müebbetin kime??
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kasabanın Cadısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.