benimle kal ! benimle... dedi bir bulut kümesinin içinde belirli belirsiz bir ses ve sonra gittikçe yaklaþan siren sesleri
yüzüstü müydüm sýrtüstü mü kollarým, ayaklarým var mýydý yok muydu aklým, çok uzaklarda bir yerdeydi sanki
en son bir kahvehanenin önünde bekliyorduk bir kamyonet yanaþmýþtý sonra altý kiþi lazýmmýþ biz on beþ, yirmi kiþiydik en az inþaat malzemesi taþýnacakmýþ dört ve beþinci katlara o, bu, þu derken kendimi kamyonetin arkasýnda bir yer bulmuþtum altý þanslý kiþiden biri olarak zira günler, haftalarca bir iþ tutamayan arkadaþlarýmýz vardý
ah demiþtim oysa ben þu asansör boþluðu koca aðýzlý bir ejderhayý andýrýyor diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.