Laternacý bir adam vardý.. Hemen hemen hergün, Görür duyardým sesini.. Bazen akþam telaþýnda, Bazen sabah mahmurluðunda, Bazen de ýssýz karanlýklarda.. Önünden akardý kalabalýk ta, Bir kiþi dönüp bakmazdý o güruhtan.. ... Bazen mutluluk verir, Hüzün çökerdi bazende.. Ama ençok ta derin bir yalnýzlýk duygusu, Verirdi bana müzik.. ... Yine bir akþam telaþýnda, Koptum o güruhtan.. Vardým yanýna da,sordum: ’’Nedir bunun sýrrý’’ diye.. Önce tablasýna attýðým 1 liraya baktý, Sonra kaldýrýp baþýný: ’’Anlatayým beyim’’ dedi.. Beyim.. Oysa nekadarda yaþlýydý benden.. ’’Hergece,yatmadan önce, Ýçimi dökerim bu laternaya.. O da dile gelir, Anlatýr içimdekileri böyle.. Ama sadece dinlemek isteyenler duyar.. Ýþte senin gibi..’’ ... Teþekkür ettim ayrýldým.. Ne garip,1 Liraya, Hayatýnýn sýrrýný almýþtým.. ... Sonra sustu birgün laterna, Anladým adam ölmüþtü.. 1 lira verip almýþtým sýrrýný da, Keþke dedim; Verip 1 lira daha, öðreneydim adýnýda..
Taurus.. Sosyal Medyada Paylaşın:
taurusmutis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.