Diyorlar ki iç dökümü bir insanýn özüdür.
Konuþunca rahatlarmýþ insan.
Oysa;
sabrýmýn koyu gölgeli gökyüzü,
içimde kopan kýyametin son sözüdür.
Bundandýr,
þu ucu kývrýk kekeme gülüþüm,
fýrtýnanýn önünde fütursuzca diz çöküþüm.
Sana susa susa her þeyi içime döküþüm.
Anlamazlar, anlamazsýn..
Çýnar Göle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.