Gözümün yaþýndan tuz ayýkladým Olanca aklýmý içtim doldurup kadehlere Rakýdan öðrendim suya boyun eðmeyi, Boþa gitti mecnunluðum Meðer Leyla kum tanesi Çöl kalbimmiþ gövdemde Hikâyenin özeti bu Güne borçluyum hep Gece aysýzým.
Adýma küs duruyorum Kimse barýþtýrmasýn Bölüþüyor ömrümü zarif tüccarlar Yine paysýzým.
Birileri vardý hep yakýnlarda Sanki türkü söylesem duyacak kadar yakýn Adýný duyduðumda Adýmlarým uçuþacak sandýðým birileri, Ama beceremedim sesime su serpmeyi Dilimin yangýný hiç bitmiyor bu yüzden. Dað diye týrmandým ömrüm boyunca Meðer düzlükmüþ hayat.
Ýklimi kangren bir þehirdeyim Hançerimi saplamýþým buluta Beklenmedik bir anda kanýma giren sevda Avucuyla su içirir gibi yavru serçeye Can verecek yüreðime
Bak yine gün aðardý Günaydýn sýzým.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.