çocukluðumuzda bizler,
leyla’lý aþklar duyardýk.
mecnun’la çöllerde gezer,
kerem ile ’bir’ yanardýk.
o zamanki sevgililer,
ölesiye severlerdi.
al,pembe,yeþil mendiller,
yar’in koynunda terlerdi.
omuzunda su testisi,
sevgili suya giderdi.
fýsýltýlý,ürkek sesi,
duyulsa-keyfekeder-di.
hazindir ki o destanlar,
yýllarýn ardýnda kaldý.
al mendillerin yerini,
’mail’ lar, ’çaðrý’ lar aldý.
......
onlarýn pabucu damda.
ne diþ izi var ne mendil.
þimdi ’fastfood’ aþklar moda.
mecnun olmak mümkün deðil.
Not: burada fastfood ibaresini ’çabuk tükenen,tüketilen’ anlamýnda kullanmaya çalýþtým. bu irfan meclisinde bulunan herkese saygýlarýmý sunuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.