Duraksýz,
yalnýz kentlerin karanlýklarýndan geçen,
gün aðarmayan gece yolculuklarýný da hiç sevmem.
Ne de çabuk unutmuþsun her þeyi.
Belli ki sen sil baþtan,
bambaþka,
nar çiçeði kokulu yeni bir yolculuktasýn.
Aklýmdaki emanetinden vaz geçtim de,
hiç deðilse yüreðimin pervazýnda sende inandýklarým kalmýþ olsaydý.
Gün ýþýrken,
sen kýyýsýndan geçerken.
Oysa;
yýllarca gülüþünün gamzesinde karanfiller çiçeklenmiþ geçmiþim,
yanmýþlýðým,inanmýþlýðým,
aldanmýþlýðým..
Yani artýk beni de sevmedikten sonra,
senin kimi,
kimin seni sevdiðinden bana ne.
Yaðmalanmýþ bir zamanýn kanattýðý yaralarýmýn gülümsemesinden kime ne!
Çýnar GÖLE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.