hiçbir þey birden bire deðiþmez dedi annem
elindeki motife bir motif daha eklerken
yavaþ yavaþ büyürsün
yavaþ yavaþ tükenir ömrün
yavaþ yavaþ ölürsün
tuttum ýslak gökyüzünü çektim üzerime
mavisi solmuþtu bencileyin
içime kuyu düþtü
kuyuya ipsiz bir uçurtma
bu sabah kökleriyle kavgalý bir çiçeðin saksýsýný deðiþtirdim
bahara yatýrým yaptým bu sabah
toprak serptim karýncalara
bazen her þey birden bire deðiþir dedi bu kez annem
öyle yaralar var ki
yaranýn sebebinin bile merhem olamadýðý
birden bire büyürsün
birden bire tükenir ömrün
birden bire ölürsün
tuttum sonbaharýn katlettiði yapraklar için mezar kazdým
acýdan kývranan bir aðacý avuturum umuduyla
kimse gelmedi bahçemdeki törene
hayal kýrýklýðýna uðradým
evde yoktu
geri döndüm
bu sabah bir parmak bal çaldým yarýnýn aðzýna
sen mavisi solmamýþ bir deniz ol martýlara dedi annem
en güzeli ölmeden önce
uçmak eksilmesin göðünden