BİR ŞUBAT SAAT ÜÇTÜ
BÝR ÞUBAT SAAT ÜÇTÜ
Bir Þubat Sabahý
Saat üçe yakýndý.
Alevler dam boyunda.
Yangýnýn hýçkýrýklarý vurdu yüzümüze.
Demirler eridi.
Solingenden çýðlýklar geliyordu.
Burasý Berlin Avrupanýn Baþkenti.
Ýnsan olmayanlar kitaplarý. Ýnsanlarý yakýyordu.
Kulaklarým siren sesini arýyordu.
Oysa siren seslerini sevmem.
Gelsede patlasýn kulaklar.
Alevler etrafý sardý.
Koca Rudow aydýnlandý.
Gözlerim Möllne bakýyordu.
Orda Canlar yanýyordu.
Perþembe sabahýn üçüydü
Üzerimize kaynar su döküldü.
Komþunun bahçesine ateþler sýçradý.
Aðaçlar çatýr çatýr çatýrdadý.
Dersim daðlarýda Alevler içinde
Ceylanlar yangýnda kaçýyordu.
Burasý Berlin Avrupanýn Baþkenti.
Ýnsan olmayanlar Ýnsaný yakýyorlardý.
Evrenin derinliklerine yükseldi.
Demir direkler fidanlar gibi eðildi.
Gök yüzünde kýzýl yaðmur.
Topraða alevler yaðdý.
Birde hayatýmin diger yarýsý
Korkudan dehþete daldý.
Göz vanalarý sonuna kadar açýldý.
Önce oðluna sonrada bana sarýldý.
Aðýr bir hüzün dolandý.
Sabahýn üçü perþembeydi.
Hava soðuk ayazdý.
Biz titriyorduk.
Tutunacak bir dal yoktu.
Zifiri karanlýk yarýldý
Havayý ateþler sardý.
Komþumular bizi aradý.
Ýçerde bir umut uyandý.
Vucut canlandý.
Dünyada hala insanlar vardý.
Hepimiz çaresiz bir kalabalýk.
Alevler yükseliyor yükseliyor.
Bindokuzyüz doksan üçtü.
Sivas Madýmaðý alevler sardý.
Gözümüzün önünde.
Otuzüç can, otuzüç insan yandý.
Hanemizde bizi Xýzýr uyandýrdý.
Burasý Berlin Avrupanýn Baþkenti.
Ýnsan olmayanlar, Ýnsanlarý yakacaktý.
Birden sirensiz sessiz mavi bir ýþk.
Dikildi Polis önümüze.
Uzaklaþtýrdý perde çekti gözümüze.
Arkasýnda itfayiye bir düzüne adam.
Sekiz dakikada geldiðini söylediler.
O anlar hiç bitmeyen zamanlar.
Gibi yüreðimizde bir ömür yediler.
Komþular evlerine çaðýrdýlar.
Kapýlarýný ve sýcak bir kahve ile
Yüreklerini açtýlar.
Ýnsan olmayanlara inat.
Ýnsanlýðý gösterenler var.
Ya iþte böyle biri yakar
Diðeri gönlünü açar.
Burasý Berlin Avrupanýn Baþkenti.
Ýnsan olmayanlar, insanlarý yakarlar.
Aniden gitim ilk anlara.
Gök yüzünde beyaz ýþýklara.
Þelvesi girmiþ Ferat’ýn odasýna.
Bu güzel ýþýk gözler açýlmýþ kamaþýk.
Camadan dýþarýya bakar.
Baðýrdý bahçede yangýn var.
Hepimiz derin uykuda.
Uyandýrdý bizi Xýzýr Ferat’ýn donunda.
Gulbang hazýrlamýþtý Seyid Oðlu o akþamda.
Xýzýr muhabettine Xýzýr meydanýna.
Xýzýr bizi aldý alevlerin arasýnda.
Bir Þubattý Perþembeydi.
Sabahýn üçüydü.
Alevler dam boyu yükseldi.
Ya Xýzýr sen varsýn, sen Gerçeksin.
Dedik her gulbangýn arkasýda.
Darýmýzda Çarýmýza sen yetiþ dedik.
Darýmýzda, çarýmýza yetiþtin.
Alevler etrafý sardý.
Xýzýr orda hazýr nazýrdý.
Pirim Baba Mansurda vardý.
5 Þubat 2018 Berlin Ali Koçak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.