Sonra dersin ki; Ayrýlýk, bir dolu tanesi. Düþer engin Denizine, Erir göz yaþýnýn tuzlu benliðin de. Vurur yüreðe yokluðun, Yakar, kavurur hasret.
Sonra dersin ki; Ayrýlýk, acý bir karanlýk. Kaybolursun Kainatýn da Kaybettiðini arayarak. Susarsýn, yaðmurlar da, Susarsýn, haykýrarak.
Sonra dersin ki; Ayrýlýk, kapanmaz aþk yarasý. Karanlýðýn en derin karasý, Yaþarsýn elbet, Her an ölümle yaþayarak. Yaþarsýn elbet, Hep bir yanýný Eksik býrakarak. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.