çocuk bahçeleri olurdu küçük kentlerin, elma aðaçlarýda çabasý hangi aðacýn dibinde yatardý kardeþim söylemezdi annem kýþa aldanmýþ sarý çiçeklere bakýpda aðlardý/ nedense incir yapraðýna düþen ilk pýhtýda tanýmýþ kýrmýzýyý ilk çýðlýðýný attýðýnda tanýþmýþken acýyla ben yokmuþum hesapta, nerden çýktýmsa ortaya/ çýkmýþým iþte küçüksu’ya sýðýnmýþ sarhoþ sandalýn güvertesinde
Sokak kalabalýklarýnda, kalabalýk yapmamanýn kaygýsýna düþmeden mendil siler cam temizleyicilerinin silgeç mevsimlerini sustalamýþ hayat kaç þiþe þarap alýrým biriktirdiðim gündeliklerimden/ henüz köpeklerde ölmemiþken
göðüslerimde büyüyen elma aðacýnýn ilk meyveleri/ mayýs güzellikleri sýrlarý solmuþ aynalarýn yüzümden geçen iç çekiþleri/ daha çocukmuþum kimsesiz mezarlarýn su çürüðü tahtalarýnda, ismini ararken. ilk acýyý tattým selvi boylu aðacýn dibinde upuzun yatarken/ kanamýþtým
kendine saygýyý öðrenmelisin demiþti adam/ kendinden utanmadan ne olmak istiyorsan o kadar iþte, pusulandaki yönü þaþýrmadan aþ’da Ýþ’ de ekmekte þu hayatta önce kendine saygýyý öðrenmelisin, umudun yakasýný býrakmadan. hele ki aþk’ da sevdiðin koynunda olsa bile, özsaygýný kaybetmeden seviþeceksin bedenindeki hazzýn cazibesine kanmadan. pazar yerlerine düþmüþ tezgahlarýn çýðýrtkan sesine aldýrmadan güneþin perdesine çekilmiþ türkülerde gece masumlaþacak/ karanlýðý deþeceksin özler deðerini yitirdiði zaman anlamý kalmaz biçimlerin anlamalýsýn
simit satan çocuðun türkü söyleyen sesi biniyor eminönü vapuruna sürülen iskelenin geçitlerinde yolculuyor insan uðultularýný/ sessizlik yosun baðlamýþ sandalýn güvertesine býrakmýþtým ekmek kýrýntýlarýný/ sen giderken güvercinlere miras býrakmýþtým can sýkýntýlarýmý/ anne duyuyor musun çýðlýklarýmý. ilk aðladýðýmý bildiðimde kadýn olduðumu anlamýþým/ ben varmýþým...
görüyormusun bu çocuklarý, bahçedeki salýncaklarý/ acýlarý yok elma aðacýndan düþen çürük meyve kýrýntýlarý kýtlýkbozan fýrtýnalarýnýn aþ ermeden büyüyen tomurcuklarý sokak bozmasý yontulmuþlarýn elinden kurtardýklarýmýzdan birisi topraðýn eþelenmiþ yüreðine kardelen diken sondan ikincisi düþler serpiþtirdim gizlice yüreðine, düþ kurmayý unutmasýn diye/ gün ilkindisi
Unutma yaþam dokunacak nakýþýný henüz bilemediðin emekten üreyecek olaðanüstü güzelliklerle çizilecek duvar resimlerinin panoramasýdýr ve boþluklar sana aittir. renklerini bir tek sen bilirsin/ demiþti adam ne zaman denize baksam mavideren gülümseyiþ onu anýmsarým
þimdi ne yaptýðýný bilmiyorum belki bir sobayý yakýyordur, üþüdüðünü hissederek belkide baþýný gökyüzüne çevirmiþ asit yaðmurlarýndan sonra gelecek güneþi bekliyordur belki de yanýbaþýmdadýr uzansam tutacaðým elini göremiyordur/ susarmýsýnýz...
Umut/ Zamanýn delen þiirler
Sosyal Medyada Paylaşın:
umutca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.