Ela Seranad /3

Bazen efkar tutar, bazen de hüzün
boþ vermiþim, boþ ver her þey unutulur
yine küskün suskunum ýssýz gecelerime
þiirim olmuþsun, yazmýþým neylersin

Yaðmur loþ çiseliyorken damla damla
bu sevda eriyor hece hece yüreðimde
boþ vermiþim, mazide ela gözlerin kalýr
sen de aðlarsýn ki bir gece yapayalnýz

Ben uzaklarda
sen ýraklarda kalmalýsýn uzak
þarap kadehlerinde boðuluyor efkarým
mehtap düþerken ýssýzca mor üzüm bahçelerine

Ah ela gözlüm
incinmiþ bir sesi vardýr kemanýn
ýlýk yaðmur altýnda
melodilerin ritminde aðladýðýný hissederim

Ve bir ayrýlýk þarkýsý mýrýldanýr
alev rengi dudaklarýn
saçlarýna veda rüzgarý dokunduðunda
gözlerin nem baðlarken yetmez nefesin

Ölüm konçertosu çýnlar
bir trajedi sahnesi gibi
ve son perdesi ebedi ayrýlýk
boþ vermiþim sen de boþ ver

Ben zaten hiçbir þiir yazmadým
ve ya mýsralarda sana rastlamadým
ve o söylediðin þarkýlarý duymadým
zaten baþlamadan yarým býrakýlmýþtý

Tenha sokaklarda yürüyorum
neylersin dilenci olmuþsam
karþýmda ufuksuz deniz
küllerini savurduðum mavi

Bu gece yine boþ vermiþim
seni sana býrakmýþým
ela gözlerini maziye baðýþlamýþým...


Suskun//


Sosyal Medyada Paylaşın: