ve dudaklarımda saralı öpücükler

ah ne zordur bilir misin ?
insanýn yüreðini açýp , yalnýzlýðýný söküp atmak !





pusulasý yok bu hayatýn matia
otur yanýma,
ayýkla ellerime batan güllerin dikenlerini
ve beni anla


ruhumda arka mahalle yosmalarý
ve
zulamda toprak kokan düþler büyütüyorum,
ve ölü doðan çocuklarýmý

gecenin aklýna girip en ücra saatlere
ölümü anlatýyorum
yaþamama izin vermedikleri çocukluðumu  
bir de üstüne basa basa ezip geçtikleri sefil ruhumu

ah
biliyorum bu dünya
günahlarýný üzerimize yýkmak için dönüyor
ve gerçekler gibi
düþler de acýtýyor matia

bak
ölümle yaþam arasýnda ki o ince çizgide sýkýþtý ruhum
ve
ellerim
ellerindeki en büyük yenilgi
hadi
býrak dudaklarýma sara’lý öpüþlerini
ve de ki ,
yaþadýðýmýz bu hayat
nöbet arasý yaþanan ölüm soðukluðuydu aslýnda


oysa
sol yanýmda yarasý taze bir acýya tentirdiyot basarak
ve ruhumu yakarak
ve dolanarak bir uçurum kenarýnda
kendimi talihimin kör çaresizliðine býrakarak
enkaz altýnda kalan sevdamýn adýyým artýk
ama inan bana
bir gün mutlaka birleþecek ellerimiz
sonsuz bir uykuda !


5 þubat 2018

Esra Keskin

Sosyal Medyada Paylaşın: