Vuslata erelim ey deli gönül

Düþtük bir vefasýz aþkýn narýna
Tutuþup yanmýþýz vay deli gönül
Bin piþman olsan da kimin kârýna
Vazgeç bu sevdadan cay deli gönül

Neler çektim gönül senin elinden
Kurtulmuyor gözler hasret selinden
Hazan yaðmuruyla solan gülünden
Düþen yapraklarý say deli gönü

Söyle kaderimi sen misin yazan
Giydirdin üstüme gamlý bir hazan
Emanet canýmda benimle gezen
Yeter bu ýstýrab doy deli gönül

Nerede güneþim nerede yazým
Acýyor içimde büyüyor sýzým
Bir türlü geçmedi sana da sözüm
Bahara ermedik oy deli gönül

Susuz çöller gibi kaldým kurakta
Güldür artýk beni bu son durakta
Takadým kalmadý artýk býrak ta
Vuslata erelim ey deli gönül...

Gülseren MORKAN

DOST KALEMDEN
Rýzka endekslensin aþkta sahanlýk
Çökmesin sayende yüze mahzunluk
Mutluluða kanmak olmasýn anlýk
Heyecaný ömre yay deli gönül...

Deðerli dost kalem Celil Çýnkýr üstadýma sonsuz teþekkürler...


Sosyal Medyada Paylaşın: