isyan diye bir kavram hiç olmamýþtý lügatýnda, fukaralýktan sýzlansa da ara sýra, ya hamd olurdu ya da þükür, sözünün sonunda. nasip olmadý bir türlü gün yüzü görmek, çalýþýp didindi hep el kapýsýnda...
sabýrla direndi hayatýn nankörlüðüne, çilesine, cefasýna... talip de olmamýþtý zaten sefasýna...
üçü kýz, biri erkek, dört evlat yetiþtirdi emek emek...
çorak topraða dönen çehresi, çökük gözleri ve nasýrlý elleri efkar salarken kalabalýktaki tenhalýða, kederle bakýndý etrafýna. büyükçe bir bayrak asýlmýþtý, derme çatma evin ön duvarýna...
usulca "vatan saðolsun" derken, birkaç damla yaþ süzüldü yanaklarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
şahin çınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.