BAŞKA BİR GÖKYÜZÜ

sokaklar yorgun, solmuþ yüzler.
aylar var ki kurþuni doðuyor günler...
bir zamanlar hasretine dayanamadýðýmýz,
adýna þiirler yazdýðýmýz bu þehir,
unuttu artýk o eski günlerini...

bu þehir çoktan kaybetti hislerini,
ölü bedenler dolaþýyor artýk damarlarýnda...
hayatsýz doðuyor bebekler,
zindan nöbet tutuyor
doðumhane kapýlarýnda...

kuþlarda konmuyor eskisi gibi aðaçlara.
kapanmýþ sanki
hava sahasý uçurtmalara.
baþka bir þehir olmalý sevgilim,
baþka bir gökyüzünün altýnda...

kibir, tevazu rolünü oynuyor sahnede.
erdem, ölüm döþeðinde kimsesiz.
nefret, kalleþçe saklanýyor sevgide...
prangaya vurulmuþ sinelerde vicdan.
ölü balýklar deðil,
çocuk cesetleri toplanýyor kýyýlardan...

baþka bir þehir olmalý sevgilim,
baþka bir gökyüzünün altýnda...
sokaklarýna, kuþ cývýltýlarý ve çocuk sesleri,
bulutlarýna, dupduru çocuk düþleri sinmiþ...
baþka bir gökyüzü,
masmavi umutla bezenmiþ...
Sosyal Medyada Paylaşın: