Anam

(Anamýn ölümünün 3. yýl dönümü anýsýna)

(Anamýn ölümünün 3. yýl dönümü anýsýna)

“Bir þubat daha geçmeden
Vakitli gitsem…
Þubat geçerse
Bir sene daha çekerim
Kahrýný dünyanýn
Ölemem,” derdin.
Hep Þubatlarý beklerdin.

Nihayet 2015’in
1 Þubat günü
Muradýna erdin.
97 yýllýk savaþýna son verip
Ebedi istirahatgahýna çekildin.

Bilirim çok severdin topraðý
95 yaþýnda bile
Aþýk topraða ve bitkilere
Uzman bir çiftçiydin.
Ama yine de yýllardýr
Ebedi topraðýnýn
Özlemi içindeydin.
***
Sen gittikten sonra
Bir daha ziyaret edemedim evini…
Çünkü evine varsam
Bulamasam
Yýkýlacak dünyam
Ve anlayacaðým seni
Ebediyen kaybettiðimi.

Oysa þimdi evinde
Sabah erkenden kalkmýþ
Sobaný yakmýþ
Abdestini almýþ da sanki
Namazýný kýlarken
Hayal ediyorum seni.

Sonra da yazmýþsýn
Sofraltýný halýnýn üstüne
Sarýp kuzinede ýsýttýðýn ekmeðe
Saksýda yetiþtirdiðin yeþillikleri
Duvarlara, tavanlara bakarak
Dalmýþsýn düþünce okyanuslarýna
Yapýyorsun 97 yýlýn muhasebesini.


Oradasýn biliyorum…
Çýkagelsem þimdi
Sanki tutacaksýn elimi
Ve diyeceksin ki
“Aa, sen mi geldin Nazmi?”

Tut ki ne kýþ, ne bahar
Ne soðuk, ne soba var…
Çarký kýrýlmýþ zamanýn
Kalmýþ bir temmuz ortasýnda.
Çýkagelmiþim cazýl ýsýcak
Bir öðle sonrasýna…
Baðýrýyorum kapýnda
“Ana, ana, ana…”
Ses çýkmayýnca
Anlýyorum ki
Gitmiþsin yine komþuya.

Evin arkasýna dolaþýnca
Görüyorum ki
Anam kuyunun baþýnda
Uzayan asma dalýný
Aðdýrýyor çýrtlýða
Sohbeti koyulaþtýrmýþ komþularýyla.
“Sizin arpanýz fazla geldi galiba
Aldýnýz baþýnýzý gidiyorsunuz” diye
Çýkýþýyordu patlýcanlara.

Patlýcanlar o sýcakta
Yemyeþil, dipdiri
Duman gibi çiçek
Ama yok meyvesi.
Anam diyor ki
“Fazla geldi bunlarýn gübresi
Bak yukarda ki karýða
Patlýcan yüklü her biri.”
Patlýcan karýðýnýn sonunda
Yine azgýn bir keleðin kollarý
Uzanýrken, susuz kalmýþ
Bir karpuzun kollarýna
Anam “Su bunlara zor yetiyor
Nereden su bulayým sana?
Al bununla idare et, “ diye
Bir tas su döküyor karpuza
Geldiðimi fark etmedi hala.

Ana ne yapýyorsun diyorum
Bu sýcakta?
“Aa, sen mi geldin?
Yukarda caným sýkýldý da
Bir merhaba diye geldim koþuya
Bak bu domates diyor ki
Bir illet musallat oldu yapraklarýma
Beni hemencecik ilaçla”

Peki ana, diyorum
Bamyalar ne söyler acaba
Köklerini saran turplara?

Besinime ortak oluyorsun diye
Baþlamaz mý bir çekiþme aralarýnda?
Sonra sarýçiçekler, horoz ibikleri
Süsenler ve sümbülleri
Daðýtmýþsýn oraya, buraya
Çýkmaz mý aralarýnda bir kavga?

A benim akýlsýz oðlum
Sen onlarý insan mý sandýn?
Bu kadar konu komþu varken
Ben neden bu bahçeyi komþulandým?
Kardeþ kardeþ geçinir benim
Patlýcanlarým, biberlerim
Bamyalarým, turplarým.

Bak birbirine karýþmýþ kollarý
Acurlarla salatalýklarýn
Bir kolu da çýkmýþ baþýna mýsýrlarýn.
Kardeþçe paylaþýrlar
Havayý, suyu, topraðý
Dertlerini bana dökerler
Ben eksiklerini tamamlarým.

Ah oðul
Bahçe emek, emek, ekmek…
Ama her þeyin baþý sevmek
Ve her iþi güzel eylemek.
Sevgi fasulyenin mýsýra sarýlýþýdýr
Bahçenin güzelliðidir çiçek.
Daha fazla ürün için
Olur mu, bunlardan vazgeçmek.

Ana diyorum
Daðlarý indirmiþsin bahçene
Adaçayý, çalba ve kekik
Kýzýlcýk, salep, menekþe
Komþu yapmýþsýn daðlarý kendine
Görüyorum ki
Hepsi de pürneþe
Ve çok mutlusunuz birlikte.

Ah Nazmiiiiii!
Daðlara çýkamaz oldum gayri.
Baktým ki
Artýk daðlar dost deðil bana
Dedim ki
Daðlarý bahçeme getireyim bari.

Ah Nazmiiii!
Yaþ doksan beþ gayri.
Artýk benim daðlarým bu bahçe
Sevgim açýlýr çiçeklerinde
Yaþama sevincim, umudum, geleceðim
Sebzelerinde meyvelerinde
Ve onlarýn dost sohbetlerinde.

Ana diyorum
Ýyi bakmýþsýn komþularýna
Biberler duman gibi çiçek
Fasulyeler sarýlmýþ mýsýrlara
Fesleðenler karýklarýn baþýnda
Cevizin altýndaki nanelerin
Kokusuna karýþmakta.

“Onlar anlaþýrlar
Sen haydi biraz sebze topla
Götür çoluk çocuða.
Ben ikindiyi kýlývereyim þuracýkta.
Sonra da eve çýkar
Yemek yer, çay içeriz balkonda.
Haþhaþ, nohut da al
Bulguru, cevizi unutma.

Ah, anam
Daha dün gibi aramýzda
Sevgi soluklu, þiir tadýnda
Bu konuþmalarýmýz hafýzamda.
Nasýl kabul edebilirim ölümünü
Bunlar dipdiri
Ve tazecik dururken
Anýlarýmda

Oysa geçen sene Ýki Þubatta
Ellerimle koymuþtum kabire
Ama inanmadým yine de
Ýnanamýyorum öldüðüne.
Meðer hiç ölmezmiþ analar
Evlatlarýnýn kalbinde.
01 Þubat 2016 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: