ZİNDAN

ZÝNDAN
Yusuf Yýlmaz

Bazen öyle bir an gelir ki
Kaçamazsýn.
Kaçsan da vicdanýn býrakmaz seni,
Sonunda ölüm olduðunu bilsem de vazgeçemezsin,
Kendine yedirmezsin.
Söz bu söz;
Namustur, þereftir diye düþünürsün.
Bakarsýn bütün yollar kapanýr,
Gecelerden kurþun geçmez olur.
Her þeyi göze alýrsýn.
Hiç kimseye bir þey söyleme ihtiyacý duymazsýn.
Korku nedir bilmezsin.

Parmaklýklar, dört duvar
Ve yalnýzlýk.
Muhasebe yaparsýn.
Karlý olabilirdin
Ama bu vicdan yüreðimi rahat býrakmadý ki
Sonunda beni zindana itti.
Sabýrlý ve metanetli olabilir miydim?
Ýradem o anda tatile gitmeseydi belki.

Gecenin bir vaktinde unuttuðun bir þarký gelir aklýna;
Mýrýldanýrsýn.
Kendinden baþka kimseyi takmazsýn.
Çook uzaklara gider gözlerin.
Ruhundaki prangalarý söker atarsýn.
Önce kendi ihtilalini yaparsýn!
Ezilenleri, kimsesizleri ,
Hiç bir karþýlýk beklemeden canýný feda edenleri,
Çýðlýðýný belli etmeyenleri düþünürsün.
Beyninde isyan bayraklarý dalgalanýr.

Saniyeler yaðmur damlalarý gibi
Vurur beynine.
Günler aylarý kovalar,
Olgunlaþan beyazlamýþ saçlar.
Basit sözlere aldýrmayan kulaklar.
Derinden bakan gözler.
Sararmýþ takvim yapraðýnda bir söz.
"



Bir sabah kapý açýlýr;
Güneþin ýþýklarý
Zindanýn duvarýna vurur.
Selam çakarsýn özgürlüðe,
Acý bir gülümsemeyle!..
Bela çengellerine biraz daha temkinli yaklaþmak üzere
















Sosyal Medyada Paylaşın: