*
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Ateþ ile suyu senden
Aþký senden öðrendim ben
Seni sevdiceðim gibi
Sen de beni çok severdin...
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Aþkla sevmek erincini
Yaþamanýn sevincini
Ýnsan olmak bilincini
Adým adým sen öðrettin!
Bana bir bir sen öðrettin!
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Yaðmuru rüzgârý senden
Kayan yýldýzlarý senden
Göðe delik açmayý ben
Uçmayý senden öðrendim...
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Gözlerini silen benim
Suyu aþktan bilen benim
Hâlâ sevebilen benim;
Bu aþký bana sen verdin!
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Rüzgâr eksen biçilmiyor
Biçilmeden ekilmiyor
Ayrýlýk zor çekilmiyor
Hasreti senden öðrendim..
Sen bana, sen bana
Sen bana ne çok þey verdin...
Seni sevdiceðim gibi
Sen de beni çok severdin...
Þaban AKTAÞ
02.02.2018 - 12.13
(*) Müziðiyle birlikte kâlbe doðan
doðaçlama bir esindir.
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ
NESNELERÝN DÝLÝ
Sevgilim senin de elin deðmiþtir
Elimde tuttuðum telli dosyaya
Sevgilin yokluð’na boyun eðmiþtir
Ýstersen bir mektup yaz ver postaya!
Bir zaman þakayla gülüþen bizdik
Sofrada yemeði bölüþen bizdik
Yollarda yanyana ne de þen gezdik
Tatlý þirin dilin bensiz susmaya!
Sen deli gönlümün tek ümidiydin
Benim gibi deli dolu biriydin
Azgýn dalgalarda can simidiydin
Dostlar ümidini candan kesmeye!
Bir an düþündüm de daldým derine
Koyamam kimseyi senin yerine
Seher yeli selâm söyle yârime
Saçlarýna benim elim tosmaya!
Nesnelerin sessiz sessiz dili var
Sessizliðimin bir gonca gülü var
Yelinde savrulan aþkýn külü var
Aktaþ bülbül olup dilin susmaya!
Þaban AKTAÞ
01.02.2018 - 23.09
Fotoðraf: Þaban Aktaþ
CEMRE TÜRKÜSÜ
Yüce daðýn baþýnda kar
Erir þýrýl þýrýl akar
Havada bahar kokusu
Çayýr çimen çiçek kokar
Havaya suya topraða
Cemre düþecek yakýnda
Asma dalýnda salkýmda
Gözün üzüm olur bakar
Soyunan dal çýrýlçýplak
Giyinir al yeþil yaprak
Çayýr çimen kara toprak
Ýpek halý olur çýkar
Açýlýr nergis süseni
Efil efil yel eseni
Çok özledim yâr ben seni
Hasretin baðrýmý yakar
Arý uçup eteðine
Bal toplarken peteðine
Zülfünün ipek teline
Gülüm sarý çiçek takar
Aþýk Aktaþ türkü yakar
Þaban AKTAÞ
01.02.2018 - 15.11
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ
GÜL KÝTABESÝ
Gece gök/yüzüne mehtabý sersin
Bak/ýþýnla kâlbe hitabedersin
Ýnci gülüþüne paha biçilmez
Yüzbin türlü hesap kitap edersin
Gülüþün dallarda çiçekler açar
Arý, kelebekler, böcekler uçar
Gönlümden hayâller ne düþler geçer
Bütün düþlerimi sen tabedersin
Aþk ile düþlerim senle ölümsüz
Yaþayamam sensiz, gonca gülümsüz
Ayrýlýk mý olur kahýr zulümsüz
Aþk kâlbe kazýnmýþ kitabe dersin
Þaban AKTAÞ
01.02.2018 - 14.10
IÞIK PINARI
Açtým yüreðimi bütün dünyaya
Dolaþýr dünyayý bütün gün yaya
Düþlerime benim sýnýr konulmaz
Uçar yeryüzünden güneþe aya
Güneþ nasýl cömert ýþýklar sunar
Düþlerim de öyle ýþýklý pýnar
Hem yanar hem aðlar özünden kaynar
Her gün bakar iken suda aynaya
Sular ayna tutar, gün ona bakar
Hasret alev alev içine batar
Güneþin gözünü uyku mu tutar
Aþkla döner her gün bakar dünyaya
Þaban AKTAÞ
01.02.2018 - 11.30
AY BU GECE PASPARLAK
Ay bu gece pasparlak
Bir inci yusyuvarlak
San bir beyaz güvercin
Daðlar aþtý uçarak
Ay beyaz yüzlü peri
Gittin gelmedin geri
Yandým yandým tutuþtum
Gittiðin günden beri
Ne zaman bir ay doðdu
Yüzün yüzünde durdu
Aþkla sevdim gül seni
Hasretin derin vurdu
Ay beni uyutmadý
Kâlp seni unutmadý
Hâlâ içim kan aðlar
Yârem kabuk tutmadý
Süper kanlý mavi ay
Sevenin haline vay
Aya benzer gül yüzün
Kirpiðin ok kaþýn yay...
Þaban AKTAÞ
01.02.2018 - 09.46
PETROL SAVAÞLARI
Ölen senin ile benim olacak
Gonca güller tek tek erken solacak
O yer kime kalýr hiç belli deðil
Ölenler öldüðü yerde kalacak?!
Þaban AKTAÞ
01.2.2018 - 14.35
AÞKIM BÝR KARABATAK
düþmüþüm peþine
gözlerinde kaygusuz;
ben bir eren, sen bir ceren,
güzel atlar ülkesi’nde
sabah güneþiyle sana açýlýr
akþam güneþiyle
bana kapanýr penceren
gözlerime bak öylece
hüzmelerinle uzun uzun,
giderek derinleþirken gece
dal mý, çiçek mi
bal mý, petek mi
gözlerindeki tatlý hüzün
dibine doðru gecenin
bakýþýnla gönülçelen
akrep ve yelkovan
üstüste gelince
gül boþanýr apansýz;
kâlbim gül’dür gül’dür çalan
masadan kalkýp
odaya adým attýðýn an
gözlerin yaðar üstüme
fotonlarla aþk saðan;
gel dersin gelemem
kadere isyan
aþk ile nisyân
kaybolurum gecelerde
kâlbim intifada volkan
savrulur duman duman
peribacalarýndan
gözlerinde tutuþan benim
kavrulup yanan tenim
yüreðimde taþkapýlar
bir yeraltý þehrinde;
derinkuyu’da
kendimi kendime kilitlerim
lâv lâv erir, akar sana
aþkla dolu iliklerim
saðanaklarla söner bu yangýn
kýzýlýrmak taþar
söðütler kýyýsýnda salkýmsaçak
dalar çýkarým sularýna
aþkým bir karabatak
Þaban AKTAÞ
02.02.2015