YOL ZULÜME GEBE
YOL ZULÜME GEBE
Yol zulüme gebe, suçumuz gani
Otuzu aþmadan aymalý insan
El seni yormadan, sen seni taný
Bela taþýr, içten oymalý insan
Yokuþlardan inip, düzüne varýp
Dostun yüreðine, gözüne varýp
Nokta özümüzün özüne varýp
Vicdanýn emrine uymalý insan
Ömrümüzün yaðý, yanar fitil de
Marazat fýþkýrýr, hemen her ilde
Elin gözündeki çöpü deðilde
Kendi kusurunu saymalý insan
Arifin gözleri kör yöne bakmaz
Yarataný seven öksüz býrakmaz
Ölen, öldürene madalya takmaz
Sevgiyi cihana yaymalý insan
Yüreðimiz birdir, ayný atýyor
Kimisi alýyor, kimi satýyor
Nalsýz koþturanlar, çulsuz yatýyor
Midesi dolunca doymalý insan
Musa’yý taþýrsan denizler boðmaz
Ýnsan vardýr insan, mezara sýðmaz
Ýkiyüzlülükten inayet doðmaz
Dýþýndan kabuðu soymalý insan
Çiftci baba gayrý kýsýldý sesin
Eskilerde kaldý yarým piyesin
Cana hürmet eden, canýmý yesin
Rýzayý merkeze koymalý insan
Ahmet Çiftci 01-02-2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.