koyu lacivert bir karanlýk
ve uçurtmadan yalnýzlýk
benim bu onbaþým
uzayýp yýldýzlý göklerden
yýldýzlý sabahlardan
ve yýldýzlardan
her yerden seni bakýyor
beyaz uykusu gibi
dünyanýn
bilerek üþüyorsan
mesela bir adadan
hemde denizin ta kendisine
geçer caným
teninin kokusu bütün renklere
biliyorum çünkü beni sevmiþliðin var
lacivert düþlerinde
senin bana bu geliþin
buz aydýnlýk yýldýzlý gece
geçer caným
lacivertten kýrýklýðý yüreðimin
ve býrakýlmýþlýðým boyunca hüznüm
iyi gelsin diye deðil bana
ama iyi gitsin diye sana
içime çekip tutarým bu dünyanýn havasýný
benim bu oluþum biraz
yüzünden birazda
bu yýldýzlý geceden geçiþinden
öyle tuhaf bir yaþanmýþlýðý
var ki zamanýn
sanki sana düþmüþüm hep
bütün düþlerimden
sana bana olan bu þey
elbet bir gün geçer caným
içinden jazz da geçen bir lacivert þehirden