Kabuğun Altındaki Yara...

bak evlat...
üzme kendini
bu kadar

biliyorum
zordur ayrýlýklar
yüreðin y/anar
y/anarda

derdini kimseye
söyleyemezsin,
her þey bitti,
yaþayamam sanýrsýn.

bitkin... bir köþeye
yýðýlýr kalýrsýn,
boþ boþ bakarsýn
bir noktaya

susarsýn...
sadece susarsýn.
gözlerin dolar
aðlayamazsýn.

ne yemek
aklýna gelir
ne de içmek...
beynin
hükmedemez
uzuvlarýna...

suçlarsýn kendini
’ben ne yaptým?’
dersin.
hala kýyamazsýn ona
’ o yaptý’ diyemezsin

evlat...
niceleri ayrýldý
týpký senin gibi.
sen, ne ilk
ne de son
ayrýlan olacaksýn...

yine yeniden
sevdiler...
ya da
sevdiklerini
s/andýlar...

kabuðun
altýndaki yara
sýzlasada
yaþamaya
devam ettiler...

yaþarsýn evlat

böylede y/aþarsýn...

M.Akýn




Sosyal Medyada Paylaşın: