Ben...

gülhane parkýnda
ceviz aðacýyým Nazým’ýn
farkýnda bile
olmadýðýn...

belki...
Orhan Veli’de
cýmbýzla ayna
umurumda deðil
dünya...

Attilla Ýlha’nýn
sonbaharýnda
çiçekli erik aðacý
gözleri kamaþtýran
ýþýðýnda...

Cemal Süreya’nýn
konsolunda bir gümüþ
kutu noksan...
seni bunun için bile
sevmeye hazýr olan

kim bilir?...
Can Yücel’in
pembe evinde sarkmýþ
tül perdelerim belki
uçup yüzüne yüz
süren...

belki...
Necip Fazýl’ýn
gecelerinde hüzün
kalbim bir çiçek
gündüzleri ölgün...

M.Akýn

Sosyal Medyada Paylaşın: