Öyle bir kündeye getirdin beni
Doðruldum sanýrken yatýrdýn beni
Hakiki yüzünü gösterdin þimdi
Ýnsafýn yok hayat, bitirdin beni.
Sanki demirciydim örsün baþýnda
Kendimi döverdim sivri kaþýnda
Tavýmý almýþken sürdün yeniden
Körüðün harýna ömrün kýþýnda.
Örs ile çekicin insaf bilmiyor
Sözden anlamýyor, ele gelmiyor
Ýþitmez kulaðým, söylemez dilim
Yediðim darbeden yüzüm gülmüyor.
Böldün parçalara, aldýn bedeni
Geriye vermezsin benden gideni
O cevval gençliðim, dinçliðim hani;
Nereye götürdün, ömrü yedeni?
Devþirebilseydim aklýmý baþa
Dönmezdi belki de yazlarým kýþa
Baharý beklerken umutla hazla
Adým yazýlmazdý erkenden taþa…
Yaþayýp giderken gayesiz, rahvan
Yatarken kaygýsýz, kalkarken ehven
Boþvermiþken ciddî ihtarlara ben
Hayatý yitirmiþ, yitmiþim sehven…
-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
01.02.2018 – DENÝZLÝ.
Þiirimi "Günün Þiiri" pâyesi ile taltif eden Edebiyat Defteri seçki sistemine teþekkür ediyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.