hayat, bazen tasvirsiz bir ötenazi olur içimizde ne yutkunabiliriz ne de öksürebiliriz bazen de ipsiz bir balonda dipsizleþir kederimiz gölgelerimizden baþlarýz týrmanmaya ve gökkuþaðý avcýsý olur renksizliðimiz
ruhum, ormanýndan sürgün kozalak iðnesi battýkça yabanýnda yeþilin acý, su, kývýlcým, ve tutku isterikliðime nefes olup soluðumda düðümlenir ýsýrgan tenin narlaþtýkça k/özümdeki ateþ yangýnýna hüküm giyer kaderim
canýmýn her seni çekiþinde içim içime çekilir bilirsin bu sebeptendir kýrýþmýþ bir aynaya ihtiyarlaþýp aðlamam ki duruluðunda yüzdürülen suydum oysa gün be gün g/izine adresli kangren kurþunu oldum þimdi yarýnlarýmýn seni bilmem ama en çok ýssýz dilini sevmiþtim dünümün
kum tanelerinden sakýndýðým kuytularýnda sýrf ayný ecele gömüleceðimiz ülkeler yarat diye sana gökyüzünden fersah, fersah denizler indirmiþtim oysa þimdi, boðulmuþ yakamozlar vadisi ellerim ve otopsisi tamamlanmamýþ sürreal bir resimde kadavrasal maviyim…
ilhanaþýcýocakikibinonsekiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.