uyu/artık

uyu/artýk

eski yazdan kalýp kýzýla boyanýr gövde
uzaðý düþleyip, içine düþtüðü her günde
uyuyan sessizliði yýrtarcasýna baðýrýr gece
aylak sokaklarda, deliþmen karanlýðý çaðýrýp
þehir neonlarý, yangýnlarda býrakýr yalnýzlýðý

tel tel acý dökülür saçlarýndan aþaðýya
masallarda dolan kadehi savurup da sana
eskimiþ yýldýzlarý düþürürken gözlerine
asker olup dizilir þiirlerde mýsralar yine
yaþadýðýn her an yeni bir tarih doðurur

kalp gözü açýk þair gibisin kalanlarýnla
her gördüðün yüzü ölümlü bilirdin oysa
sýrlý dünyada -yaþadýðýn yalnýzlýk- kördüðüm
hýrsa bürünür soðuk yanýn, gereksizce hýrçýn
ya güneþe geç kalýr, yada güneþli doðum

zamana balkýyan geceye yorgan olur
taþý sýkýp suyunu çýkarýrcasýna yorgun ellerin
sözün, mehtapla dostluðu iþte karþýnda
divaneliðin aðýr türküsü kulaðýnda çýnlarken
þimdi tek baþýnasýn dedirtme ayrýlýk

uykusu bölünen gece yataðýný ayýrtýr
gizemi toplayan kuytu, usulen aðrýlarý çaðýrýr
çokça sorgudur bolca ölümdür gece
kýraðý soðuran dal petunyalar açtýrýr
soðuk üzerinde aðrý/yanlarý kavururken

uluyor gece uyuyor karanlýk uyuyor el ayak
uyanýk yalnýzlýk yalýnayak yapýldak sen de:
uyu artýk..
…..
ilkay coþkun
24.03.2012

Ihlamur Edebiyat
Sayý 13- Haziran 2012
Sosyal Medyada Paylaşın: