Gönlümün Çiçekler

Çiðnedim geçerek gerçekleri,
Basamak yaptým yalanlara.

Yükseldi sütunlar yalandan koskoca.
Týrmandým sarp kayalara;
Hiçe sayarak yemyeþil ovalarý.

Yem olmamak pahasýna kartallara,
Oldum kurda, kuþa yem!

Bataklýk, kendini kurtaramamýþ bataklýk!
Beni kurtaracak sandým,


2

An oldu:
Yarar umdum susuz yosunlardan.

Çöllere kýzgýn kumlara uzandým,
Yasemini koklayayým sevdasýyla!

Ey gönlümün çiçekleri!
Neredesiniz?
Bahar seherlerinin güle tutkun bülbülleri.
Sizi çaðýrýyorum seherleri…
Doðacak zamana karþý.
Zamana, çýrpýndým duyurayým diye sesinizi;
Rüzgara, kuþlara duyurabildim ne duyurdumsa.

Kurudu dudaklarým, gözümse kan çanaðý.
Saçlarýmý mý yolayým istersiniz?
Çare diye dikene sarýlýnmaz ki…
Ufuklarda bir aðartý yok mu?
Söyleyin, ne yapayým?
Yine de bekleyeceðim sabahý…
Güneþ doðacak!
Gözlerim parlýyor.

Geçtim insanlardan tanýklýk için,
Horoz, tanyeri, yýldýzlar;
Ateþ, su, saray ve akýp giden zaman,
Çaðýrmakta sizleri.
Neredesiniz, nerede,
Söyleyin ey gönlümün çiçekleri?

Haristani(M.Þerif CEBE) 08.05.1982
MENEMEN


Sosyal Medyada Paylaşın: