Acemiydik
Acemiydik
Acemiydik belki de bu aþk’da
Kimi zaman korku içinde
Sevdiðimizi söylemekten
Kimi zaman ise tedirginlik içinde
Kelimeleri telaffuz etmekten
Acemiydik iþte ikimiz de
Acemiydik kimi zaman bu aþk’da
Ellerimiz üþüse bile
Ellerimizi kavuþturmaya utanýrdýk
Dilimize gelse de söyleyemezdik
Defalarca yan yana gelirdi
Ellerimiz ama her defasýnda
Bir yumruk þeklinde geri geçerdik
Utanýrdýk kavuþmasýndan
Acemiydik iþte ikimiz de
Benziyorduk her anlamýyla birbirimize
Sen gülerken ben kahkaha atýyordum
Ben aðlarken sen figan ediyordun
Belki çok geç karþýlaþtýk
Belki de tam zamanýnda
Ýkimizde acemiydik aslýnda bu aþk’da
Birbirimize sevdiðimizi söylemekten korkar
Ellerimiz üþüse bile içimizden sýmsýký tutmak geçerken biz susardýk
Kimi zaman dilmizdeki kelimeleri söylemek yerine,
Aklýmýzda geçenleri söyler ya saçma cümleler kurar
Ya da saçmalamayý tercih ederdik
Çünkü biz bu aþka acemiydik.
Yazan : Soner Tarcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.