Siper etmiþim odamýn duvarlarýný Kalelerim var Sokaðým var Ana caddenin üzerinde Yaný baþýnda park Çocuklarým var Kadýným Ve ben þiir yazarým Aldýrmadan
Gülerim Ýlk gördüðüm insana ilk geldiyse bu þehir’e Gülen yüz görsün diye Ben þiir yazarým Serçemin parmaklarýma konduðunu görmeden
Ve aldýrmam Simit satan çocuðun çýðlýðýna Hep baþýmda çýðlýk atar anasýnýn avutamadýðý Son paramla elli tane simidini almýþtým Yüzü gülsün diye
Þiir yazarým Bazen gençliðime dair Hele o on yýl önceki aþkým var ya Dört veledi arkasýna takmýþ Sokak sokak dolaþýr Bende onu bir adam sanmýþtým On yýl önceki gözlerimin bir baþka gördüðünü unutmuþum Dalmýþým saclarýna Hani o ince fidan kýzdan bir emare yok ki Derken baþýmda bitti bizim çatlak kadýn Hep þiirime düþmandý Nedeni Kýskançlýk bu olmalý Ne bilsin benim kalelerimin düþmediðini Cephanemin bitmediðini
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.