Ela Seranad /2

Bizden evvelce yankýlanan melankolik
kuytularda vardý bir Ýstanbul hikayesi...

Ve kuytu tenhalarda ;
kahkahalar bölüyorken zamaný vakitsiz
sessizce yýldýzlar düþerken ýssýzlýða
gözler maziye, yeþil maviye tutunurken

Hoyrat kanatlanýrken gümüþe çalan
martýlar,,
,,rüzgar gamsýzca þarkýlar söylerken
sis duman içinde nargileler tüterken
romantik kent ýþýldayarak deðiþirken

Ayrýlýk vaktiyle;
hasret hüznünü dökerken
mehtap þafaða geçerken
þair kristal kadehlerde
kýzýl þarap komasýnda
çeliþkilerde erirken

Kýzýl manzara boðuk fýsýltýlar
acý çýðlýklar gecenin çiðdeminde
karanlýðýn ritminde gürlerken
ela gözlere tutun yoksa despot
ruhun düþecek uðultulu araflara

Belki hatýrlarsýn
belki tanýrsýn ela gözlerinden
loþ yaðmur çiseliyorken
damla damla silinirken mazi…



Suskun//

Sosyal Medyada Paylaşın: