Papatya'dan Tacını

Düþündün mü çevrende, yakýn uzak fark etmez
Seni kim “nice sever”, nedir verdiði deðer?
“Dünya” dediðin gülüm, saçýnýn teli etmez
Kefenin bir gözüne “seni koysaydým eðer”

Onlar için “herhangi biri“ olabilirsin
Biri için “sevgili” eþ de olabilirsin
Belki sen bir rüyasýn, düþ de olabilirsin
Bir cevap veremezdin, sana sorsaydým eðer

Ne annen sevebilir benim sevdiðim kadar
Ne de herhangi biri “sevgi yüreðim kadar”
Ben kimseyi sevemem seni sevdiðim kadar
Uçardým ”bu rüyayý” hayra yorsaydým eðer

Senin için varým ben, nefesim senin için
Özlemi sana duydum, hasretim senin için
Sevgiyle kavilleþtik, yeminim senin için
Kalem kâðýt yetmezdi seni yazsaydým eðer

Kaçýrma gözlerini, bakayým saatlerce
Orada kaybolayým “bir ömür” gündüz gece
Gizlice fýsýldayýp sevgiyi hece hece
Milyon kere söylerdim, tek tek saysaydým eðer

Göðsümdeyken o baþýn, okþasaydým saçýný
Sevinçten þu dünyanýn “doyururdum açýný”
Kýrlardan derlediðim papatyadan tacýný
“Sevdiðim” diye diye, sana taksaydým eðer

“Kadir Albayrak”
Sosyal Medyada Paylaşın: