AYRILIK

Yürüyorum þehrin dar sokaklarýnda
Beton Yýðýnlarý üzerime gelmekte
Caným sýkýlýyor
Ýçimde Fýrtýnalar kopmakta
Koþar adýmlarla,
Sahile atýyorum kendimi
Oturuyorum deniz kenarýnda
Canlanýyor gözlerimde,
Mazi de ne varsa
Anlatmak istiyorum dertlerimi
Denize, uçan kuþlara
Denizle paylaþsam hýrçýnlaþýyor
Köpürüyor dalga dalga
Biri var aslýnda
Yýllar önce soðuk bir kýþ gününde tanýþtýðým
Özü, sözü bir
Yüreði güzel, kendi güzel
Varlýðýyla bedenimi güneþ gibi ýsýtan
Karanlýk yollarýmý ay gibi aydýnlatan
Sýrrý mý, dertlerimi paylaþtýðým.
Hani insan kendinden geçer de
Birinden asla vazgeçemez ya
Ýþte öyle biri
Can gibi, yar gibi
Onunla sohbet ederken
Ara ara uçaklar inmekteydi þehre
Bir gün o uçaklarýn birinde olacak mý?
Koþar adým karþýlayacaðým mý acaba?
Hayali bile güzel iþte gelmeyeceðini bilsen de
Akþam ezanlarýný birlikte dinlediðim
Varlýðýyla huzur bulduðum
Neþe kaynaðým, gün ýþýðýmýn
Ne sesi var, nede kendi artýk
Sessizce giderken, bir parça koptu bedenimden
Þimdi yaðan yaðmurlar da anlamsýz
Islak ýslak esen rüzgârlarda
Dinlediðim þarkýlarda tatsýz
Vedalaþmayý bile beceremedik
Sözleri beynimin her hücresinde
Sözlerimiz, gülüþlerimiz ayrýldý birbirinden
Kazananý kim oldu ki bu ayrýlýðýn
Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Þimdi bu ayrýlýðýn hüznünü yaþamakta bedenim
Her akþam ezaný olduðu gibi
Bu akþam da bekleyeceðim
Yarýn da, ertesi günde
Bu can bedenden çýkýncaya kadar
Yine soðuk bir kýþ günü
Üþümekte yorgun bedenim…

18/01/2018
Son Osmanlý

Sosyal Medyada Paylaşın: