içime gömdüm hep, sesizliðime inat seninle tüm konuþmalarýmý. yankýlanýyor, içimde býraktýðýn tüm vedalar. alevleniyor, yerli-yersiz tüm haykýrýþlarým . ne zaman yaðsa yaðmurlar, ne zaman ýslansa gözlerimin vahasý, sözlerimin yasaklý renklerine boyanýr, dudak uçlarýmdan firar eden cümleler bir kaçýþ baþlar gözlerinin baktýðý yöne þehirler bomboþ kalýr sonra yanmaya baþlar, kurusuyla yaþýyla, boðazýmda düðümlenen sözcükler. iþte o zaman anlaþýlýr bu düzen böyle gitmez sevgisizliðe baþlayan isyaným diner elbet kimbilir belki yine dönerim sana sende ararým kaybettiklerimi kavuþurum içten gelen aðlamalarýma bir tesellin, panzehir olur hýçkýrýklarýma. dost,düþman herkes bilsin; çýðlýðýmdýr, isyanýmdýr, müebbetimdir, sensiz geçen her gün...
25 Ocak 2018 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.