Gece öðretilerinin
Toplandýðý vakitte
Kumun sýrrýnda kayboluyor
Sureti silik yaþamlar
O zaman
Ben toprak oluyorum
Sense
Dilimin
ucunda biriken su
Uzaklarda duran nefesinle
Kendimce
Düþ alýp
Düþ satýyorum geceye
Ki;
Hep
Aksým da kýrýlan
Yüzünün çeliðine okuyorum
Kaybetmiþlerin yeminini
Ne söz bitiyor dudaklarýmda
Ne de
Karanlýðýn orta yerinde mahcup
Koyun koyuna uyuma ihtimalimiz
Sonra
Yaslanýp
Ay/ýþýðýnýn omzuna
Denizi
Öpüyorum gamzelerinden
Edepsizce
Titriyor
Topraðýma deðen suyun yüzeyi
Öylece
Kalýyoruz
Gün doðumuna
Ardýndan
Issýz bir
Sabah ayazý
Salavat getiriyor
Yorgun tenimde
Ve
Yeniden baþlýyor
Mühürlü bir eksiklikte yalnýzlýðým….
Taylan KOÇ