Ahval

Elimde, garip bir geçmiþin, hüzünlü öyküsü
Neresinden baksan, acýsý içimden geçiyor
Anlayamadýðým bir dünyanýn, girift örgüsü
Her gün ruhuma azap veren, bir düðüm seçiyor

Lütfunda bir çabanýn, göz nuruna gölgem düþtü
Her galebeyi sahibimden ödül bilemedim
Davam, gözü kapalý, en gafletinden bir düþ tü
Derin uykudan uyanýp, kendime gelemedim

Hiç göremedim sehvimi, sýr verse de aynalar
Bütün füyuzat hislerimden, baðsýz kalamadým
Sinsice bir maraz sonu, yörüngede kaymalar
Ýkrar etsem de sapmanýn önünü alamadým

Gelmeyecek sandýðým bir son, gelecekmiþ meðer
Geçti plansýz seyahatimin, son duraklarý
Bir zaman makinesi, geçmiþe götürse deðer
Ýsterim yine o güzel, uçuran Burak’larý

Kalmazdým buralarda, müzmin ümidim olmasa
Daha bir fidan dikip, meyvesini göreceðim
Beklediðim güneþ, maverada hiç doðmasa
Ýrþat eden kedi gibi, delikte dineceðim

Buðra San
Sosyal Medyada Paylaşın: