Doyamadığım Şiir
gökyüzüne kanatlarýmý açýyorum onunla,
þimþek çakmýþ ýslanmýþýz bir yaðmur altýnda..
kimin umrunda?
ben þairim
o ise doyamadýðým bir þiir.
sonra sarayýn kapýsýndayýz,
atlýlar geliyor üstümüze.
sýðýnýyorum serin, karanlýk gölgesine,
soluðum düþüyor ensesine.
bir kuleye kapatýlmýþým,
ayak seslerini duyuyorum..
dolunay aydýnlatýyor daracýk penceremi
merdivende yine onun kýlýç sesleri.
aya yükselip,
bir iki soluklanarak düþe çalýyoruz
kayan bir yýldýza..
ve ordan ver elini venüse.
artýk güneye uzandýk
ateþin etrafýnda sofrada raký balýk,
birimiz çakýrkeyif birimiz daha ayýk.
üzerimizde esen hafif meltemle.
gündoðumunu bekliyoruz elele.
tozlu raflardan indirilip,
bir kitaba hapsedilmiþiz
yo yo gönüllü bir tutsaklýk bu.
iki esir cümle olsak birbirinden habersiz
sen desen ki gel ben desem kal
ayný anlamda buluþsak, bulsak bir orta yol.
ben þairim, o ise doyamadýðým bir þiir!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kasabanın Cadısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.