Kahvenin de iyi gelen tarafýný tükettim, Artýk bardaðýn boþ tarafýndayým. Yaþamak denilen olgunun da dýþýndayým.
* Olabildiðince nefret ediyor, Olabildiðince kaçýyorum. Umudu yedim bitirdim, Hiç bir þeyi de sevmiyorum artýk. Ne kahveyi, ne denizi.
* Uzaklar beni çaðýrýyor, Galiba artýk demir almak günü gelmiþ. Hülyada ne eski zamanlar sinemasý dönüyor, Ne de tünele giren aydýnlýk ýþýk vuruyor gözlerime. Üzgünüm sadece. Bu sefer tüm yaþanmýþlýðým için Kocaman "Üzgünüm".
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül Yazbahar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.