YOKSUN SEN

YOKSUN SEN
Baðrýmý açarým serin rüzgarlara
Yüreðimin yangýsý biraz geçer
Sonra yine hüzün çöker
Karanlýðýn üstünden
Geçer gider
Susarým dudaklarým titrer
Hayalin gelir geçer
Gözlerimin içinden
Çünkü þimdi artýk yoksun sen!

Zaman bir türlü geçmiyor
Ayaðým çekmiyor
Kapýlar pencereler beni boðuyor
Evden çýkýyorum
Oh diyorum
Gökyüzüne bakýp efkarýmý daðýtýyorum
Yýldýzlara soruyorum seni
Ses yok seda yok
ýþýklar þimþek gibi çakýyor
Karanlýðýn karnýna
Bir þey gelmiyor elimden
Çünkü þimdi artýk yoksun sen!

Mavi kelebekler gibi
Göðün maviliðinde
Kayboldun gittin
Susuz çiçekler gibi soldun
Topraða kökünü salamaz oldun
Toprak oldun
Yaðmurda yaðmýyor
Çöllere döndü her yer
Yüreðim köz oldu hasretinden
Çünkü þimdi artýk yoksun sen!

Bu þehrin acýlarý bitmez güzelim
Sen varken de senden sonrada
Oturup konuþacak dertleþecek birlerini arýyorum
Senin yerini kimseler dolduramýyor
Tebessümün kýzman çay söylemen bir baþkaydý
Tatlýydý köy kokuyordu çimendi doðaldý
Þimdi ise betonlarýn arasýnda her þey yapmacýk
Sýkýcý sýkýntýlý
Sen olunca kolaydý sahiciydi
Yarýn hemen gelse diyordum
Þimdi yatýp uyumak yalnýz kalmak istiyorum
Çünkü artýk yoksun sen!

Beyaza beyaz tebeþirle yazýlýr mý
Suya ev yapýlýr mý
Yalana güven duyulur mu
Çiçeksiz yuva kurulur mu
Kuruyor gözümde yaþ
Katýlaþýyor tenimde ter
Yüreðim buram buram buruluyor
Kan damlýyor kalemimden
Çünkü artýk yoksun sen!..
Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: