ÖZÜNLE GEL

Özünde merhametin en alasý,
Gözlerin olmuþ sanki bir çim sahasý,
Dilinde her günün ayný mecbuasý,
Uslan artýk ey baþýmýn tatlý belasý.

Rüzgarýn yelkenini nere alýp götürür,
Poyrazý seni savurup da götürür,
Dümenin rotasýný yanlýþ yerlere sürür,
Gönül artýk yeter diye ürüdükçe ürür.

Boþa doluya konuþup ta kendini hiç yorma,
Ben ne hallerdeyim bana bunu hiç sorma,
Hayal aleminde bile umutlar çok karma,
Kendine bir yerlerde tasmalarý takma.

Benden dünyaya gelen ilk sen iken,
Nedendir kendine batýrdýðýn bu diken,
Güllük,gülistanlýk yaþamak var iken,
Kendine gel de artýk þöyle bir silkelen.

Derdine dert katmak hep insanýn elinde,
Huzurlu ve mutlu yaþamak var iken evinde,
Her þeye raðmen inadýna sevince,
Siyahý,beyaza çevirmek inan senin elinde.

Kalbimin içinde en güzel bir yerdesin,
Sen bana Rabbimin en büyük hediyesisin,
Yürek yanar,kan kusar bunu böyle bilesin,
Gölgenden sýyrýlýp,özüne dönde gelll.


Sosyal Medyada Paylaşın: