Sekseniki yýlýnýn sonbahar ve kýþý
Dört arkadaþ dört güzel coþku dolu yürek
Erdem, Halil, Ýlhan, ben
Polis Emeklisi Abbas Muhittin’in evinde
Bursa’da okumaya çalýþýyorduk o devirde...
Tavana çaktýðýmýz kaðýtlarýn arasýnda
Týkýr týkýr fýndýk fareleri dolaþsada, huzurluyduk alabildiðine
Belki gelirimiz azdý
Evimiz iki oda iki gözdü...
Hayatýmýn ilk menemenini orada yaptým
Tek baþýma ilk hamama orada gittim, güzel yýllardý
Gençtik, mutluyduk yine þimdiki gibi
Memleket anarþiden yeni yeni kurtulmuþtu...
Orada sýkýntý çektik, orada kaynaþtýk
Orada Bursa’nýn nemine soðuðuna alýþtýk
Bazen Çekirge’de, bazen Altýparmak’da avare avare dolaþtýk...
Sýnýf geçmek mi?
Boþveer dedik az çalýþtýk
Kader buluþturdu bizi ayný ortamda
Herkes evinden ayrý
Herkesin derdi okuyup adam olmak gayrý...
Uzuun sohbetler ettik soðuk kýþ gecelerinde
Bazen çay demledik
Bazen votka, bazen konyak içtik
Fikirlerimizi çarpýþtýrdýk
Kaç kere memleketi kurtardýk, sayýsýný unuttum...
Kýzlara bulaþýklarý yýkattýk bazen
Hiç ikiletmedi saðolsun bacýlar.
Kimini geçici bir heves ile, kimini yar diye sevdik...
O sene bir metre kar yaðmýþtý, hem de þehir merkezine
Coþkuluyduk, sevdalýydýk, diriydik
Adam gibi adamlardan
O zamanda memlekete sevdalý insanlardan biriydik...
AHMET ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.