Ruzgarlar esiyor disarda Benimse yuregimde kopuyor firtinalar Bilinmezlikte cirpinirken yarali kus misali Sen cikiverdin apansizca karsima.
Hayat anlamsizdi, nedensizce yasiyordum Tum dunya kalabalikti bense koca bir boslukta Huzur denilen duygu neden benden cok uzakta Derken yuregini sundun tutuverdin elimden o an.
Uzakta olsansa inan biliyorum benimlesin Mesafeler onemsiz, sevdanla hep icimdesin Bundan sonra yalnizlik mazi olsun ve cok uzak Artik benimle misin? Yoksa bu da bir hayal mi olacak.
Her yalnizlik bazan buyuk bir aþka akar Kimseyi gormezken gozlerinin feri sonmusken Apansizca askla parildar, kalbin bir baska carpar. Benim masal kahramanim kavusmak soyle ne zaman?.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aysegul Guven Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.