Sabah oluyor Ahmet Her gecenin sonunda Yaðmur yaðýyor Güneþ açýyor Sokaklar dolup boþalýyor Hiç bir þey olmamýþ gibi Sokaklar Ahmet Ýçim gibi Yaðmura güneþe Kalabalýða tenhaya Ýtirazsýz kucak açýyor
Dört duvar Dört köþe Bembeyaz boyalarla sýrlanmýþ Sýðýnak mý Saðanak mý göðümüze set çeken Uysallýk galiba en çok Çaresizliðe yakýþýyor
Sarý savruk bir matem gibi Eserken dilinden dilime o aðýt Saðýr fýsýltýlar dolaþýyor dört yaný Dört mevsim dört köþeye kuruluyor Açýlsa bir kapý içimde ansýzýn
Öyle ansýzýn filizleniyor tohum Ansýzýn büyüyor ve ölüyor her þey Bir ýslýk gibi dudaðýmdan çýkýyorsun ansýzýn Bir ýslýk, bir þarký, bir ünlem... Birbirini görmeyen iki pencerenin Ayný kapýya hasretinde buluþuyor iki düþ Ýki gülüþ; Kanatlanýp uçuyor ansýzýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.