Memleket Bu Ahvalde

Kalem tutana daim saygýlýdýr bu millet
Vaktâki inkâr ile olmasýn hasbihâl de
Geçmiþe sövmek gibi ahlâksýzca bir illet
Kemirir içten içe üzüntüm bu minvâlde

Türkçem itlâf edildi “sankýritçe” rakkâse
Her nesepsiz mel-un’dan dökülüyor bir kâse
Mevkûtede baþyazar, iblis soylu þempanze
Ne sen sor ne ben diyem, memleket bu ahvâlde

Edebiyatýn kökü, “edep” diye bilirdik
Her edepsize kalem, verilince delirdik
Böðrüne týrpan yemiþ buðday gibi serildik
Emanet-i mukaddes “dil hazinem” ne halde

Her sabah erken kalkan “sözüm ona” Türkçeci
Esnaf olsa gam yemem, bunlar resmen tefeci
Onlar ortada maymun, hainler da sufleci
Þýrýnga mikrop yüklü, zehirliyor her hâlde

Atamla baðým koptu, torun benden bi-gâne
Nesil böyle bozulur, hedef; dil’dir, yegâne
Ne hakkýmýz var þimdi, bizim feryat figâne
Galipler maðlup olmuþ “Vatan” denen mahâlde

Çöküyor kültür denen köprüler birer birer
Ne Fatih, ne Kanuni, Yýldýrým’dan ne haber
Sað olsaydý ecdadýn, sence bunlara ne der
Adresini bulurdu, Kelime-i münhâlde

Asýrlarca Osmanlý ne’ce konuþtu deyyus
Cehlini kabul et de, bilmiyorsan bari sus
Fermuar açmýyorsak, edeptendir bu husus
Ýmzamýz halen durur, hem de ’yedi düvel’de

Birileri balçýkla sývamakta (!) güneþi
“Huy” iþte, deðiþmiyor, didikliyor her leþi
Kahpe; kalemi tutar, uþaklarý keleþi
Vururlar can evimden, memleket bu ahvâlde

Kadir Albayrak

Sosyal Medyada Paylaşın: