hayat arkadaşım

mutlu olmak yüzümün gülmesi ise,
kahkaha deðil ama
ufacýk bir tebessüm belkide!
sen güldürdün yüzümü;
en aðlak günlerimde.
gözyaþlarýma bir amaç verdin
aðlarken gülmeyi
kaybederken kazanabilmeyi öðrettin sen...

sen rehberim oldun en karanlýk kuyularda
ýþýðým oldun
gecenin bir yarýsýnda!
titreyerek uyanýp da yataðýmda;
sýcak bir þey aradýðýmda
yorganým oldun ayaz sabahlarýmda.
korkuyu gözlerimden sildin
umudum oldun yarýnlarýma!
konuþmadan anlatmayý öðrettin
o tatlý bakýþlarýnla...

yaþamanýn deðerini senden öðrendim,
aldýðým her nefesin kýymetini yada.
usulca yanýma sokulup ellerimi her tutuþunda,
yalnýz olmadýðýmý anladým,
ýssýzlýðýn ortasýnda!
küçük tebessümleri topladýn
en güzel gülücükleri yaptýn pamuk ellerinle.
bana gerçek üstü masallar anlattýn
uykusuz gece yarýlarýnda.
ölümü anlatýrken bile
gülerdi yüzün.
sen olmasan ne yapardým bilmiyorum
ama iyi ki varsýn be aþkým!
seni çok seviyorum...

caným aþkým AYSEL’ime...

Sosyal Medyada Paylaşın: